Na 3 maanden

En dan is het ineens stil. Geen dagelijkse update meer van mijn reis naar Santiago op Polarsteps, Facebook en Instagram. Is mijn reis daarmee over. Nee echt niet, maar ik heb gewoon tijd nodig om weer met beide voeten op de aarde te landen. Dat duurt langer dan verwacht. De reis heeft bij mij veel teweeg gebracht.

Ik heb zoveel gezien en gedaan. Dingen waarvan ik vroeger dacht dat ik ze misschien wel nooit zou kunnen of durven doen. Maar de droom is werkelijkheid geworden. Ik heb veel gesproken met mensen uit ik weet wel niet hoeveel landen. Allemaal waren we op één of andere manier bezig om ons eindpunt Santiago de Compostella te bereiken. De een te voet. De ander op de fiets of met een paard.

Zelfs na 3 maanden krijg ik nog nieuwe contacten door mijn reis. Dat vind ik geweldig leuk. We begrijpen elkaar, omdat we vergelijkbare ervaringen hebben op onze Camino’s. Het is soms  moeilijk uit te leggen wat het fietsen van een Camino betekent en wat dat met je doet. Door mijn foto’s probeer ik daar wat inzicht in te geven.  Ik ben nu bezig om alle foto’s, herinneringen en geschreven tekst samen te voegen tot een aantal fotoalbums. Monnikenwerk. Eén fotoalbum zou  overigens niet passen, omdat ik teveel foto’s heb gemaakt en ik ben  te lang ben weg geweest. Terwijl ik daar mee bezig ben worden veel herinneringen weer levend en spelen emoties op.

Aan mede pelgrims heb ik mijn verhaal, helaas ingekort tot 20 minuten, al mogen vertellen. Begin 2024 staat een iets uitgebreidere lezing op het programma bij mijn oude fietsclub.  Mooi dat ik mijn verhaal van de reis, maar ook de reden waarom, kan vertellen.  Hopelijk inspireert mijn verhaal anderen ook tot het vervullen van hun droom. Ook na mijn thuiskomst blijkt dat je iets wat je wil niet moet uitstellen tot morgen. Het kan dan te laat zijn. De keuze om te gaan en eerder te stoppen met werken zijn voor mij persoonlijk goed geweest.

Wat de toekomst voor mij gaat brengen weet ik gelukkig niet. De fiets wordt zeker niet aan de wilg gehangen. Dat geldt overigens wel voor mijn Koga waarmee ik naar Santiago ben geweest Die moet zoveel op de kop hebben dat hij eigenlijk total loss is. Daarom rij ik inmiddels op een andere fiets die mij hopelijk overal veilig naar toebrengt. Als het weer nog een beetje meewerkt dan kan ik daarmee weer de nodige kilometers afleggen.

Waarheen dat zal gaan is nog een vraag voor jullie en voor mij. Tijdens de najaarsbijeenkomst van het Genootschap van Sint Jacob heb ik wel de nodige inspiratie opgedaan. Ik laat het eens rustig bezinken en ga vooraf genieten door mij in te lezen. Eén ding weet ik wel. Ik zal daar niet weer een groot mediacircus van maken. Het zal dan een tocht voor mij of met mijn fietspartner alleen zijn.