Sint Clemens 2 Sint Jacobus

Laten we maar meteen met het eindpunt beginnen. IK BEN IN PORTO. Hoe ik daar de gekomen ben de laatste week kun je zo lezen. Op mijn 2de rustdag in Santiago begon het droevig. Veel regen. De eerste uurtjes met andere Nederlanders koffie gedronken en gezellig gepraat. Zij gingen richting Leon, terwijl ik mij in Santiago probeerde te vermaken. De stad nogmaals bekeken, maar met andere ogen. Wat is er nodig om zo'n gigantische Camino machine draaiend te houden. Je ziet veel commercie, maar ook politie en straatvegers. De laatste zelfs op zondag! Er was overigens veel meer politie aanwezig dan toen ik aankwam. Geen idee waarom, maar als je zo rond loopt beklemd het wel wat. Als je op het plein staat dan zie je van alles binnenkomen. Op een gegeven moment zag ik Friese vlaggetjes. Ja hoor landgenoten. Één rechtstreeks en de andere 2 vanaf Bordeaux. Even geholpen met foto's maken. De volgende dag weer op pad. Niet nadat ik de avond van te voren gegeten had met mensen die dezelfde ten

Voor mij is Santiago de Compostella een tussenstop. Voor velen de finish. Het is nog geen 8 uur terwijl ik de eerste regels aan mijn tabblad toevertrouw. Nog vroeg, maar ja dat komt door het ritme van de afgelopen weken. Laten we even terug kijken wat er zoal gebeurd is in en na Burgos. Burgos is een mooie stad en vanaf de camping 3 kwartier lopen. Langs een rivier en door een park. Hartstikke leuk. De binnenstad ademt ook hier één en al Camino uit. Het is natuurlijk Spanje en dus veel tapas. Mijn maag en lichaam zocht iets stevigers. Uiteindelijk een pizzeria gevonden en daar het lichaam gevoed. De geest ook overigens door een goed gesprek met een mevrouw uit Nieuw Zeeland. Zij liep de Camino. Een ervaren loopster die dit zag als afscheid nemen van haar overleden moeder. Na Burgos begin je aan de meseta. De Spaanse hoogvlakte. Lange rechte wegen en het moest saai zijn. Dat viel mij reuze mee. Ik vond er genoeg afwisseling in het landschap om er van de kunnen blijven genieten. Grasmaai

Ik ben niet de rivier overgestoken, maar de bergen. Om precies te zijn de Pyreneeën. Iedereen die mijn blogs en Facebookpagina volgt weet dat ik er vreselijk tegenop zag. Een Hollandse jongen uit het vlakke noorden gaat met de nodige kilo's aan bagage de bergen over. Nu schijnt de Roelandspas niet de meeste erge pas te zijn, maar je moet toch zeker 20 kilometer klimmen. Ik heb het gedaan. Langzaam maar gestaag. Soms was een wandelaar bijna sneller dan ik. Het is dan maar zo. Jullie mogen best weten dat ik bovenop de pas een potje heb staan huilen. Van blijdschap, dat wel. Het ging zo goed dat ik besloot om in één keer dor te fietsen naar Pamplona.  En dan rij je ineens in Spanje. Dan wordt het eenvoudiger zeggen ze. Inmiddels weet ik dat dat niet zo is. Ook hier hebben ze bergen/heuvels en stadjes waar je doorheen moet. Ik ben er nog niet, maar goed op weg. Burgos is het huidige rustpunt. De normale dingen op een rustdag. Fiets nakijken, wassen en schrijven. We maken allemaal keuze

Ja, zo zie ik het. Ik sta voor de poort van Spanje. Na 1750 kilometer sta ik Saint Jean Pied de Port. Links van mij ligt de Roelandspas. 8 Kilometer fetsen en ik ben in Spanje. Ik zie de Pyreneeën al een paar dagen aan de horizon liggen. Ik ben nog steeds niet overtuigd dat het goed  zal gaan. De aanloop naar hier in Saint Jean Pied de Port zijn goed gegaan, maar twijfel, twijfel, twijfel. Ik heb 2 varianten in het hoofd. Na pakweg 35  kilometer is een camping plaats. Die is voor als het niet erg goed gaat. Loopt alles soepel dan probeer ik in één keer door te gaan naar Pamplona. De tijd zal het leren. De afgelopen etappes waren over het algemeen erg mooi. Veel natuur en vergezichten. Ik geniet ervan. Je ontkomt er niet aan om soms langs of door een grote stad te moeten. Cahors, Pau en natuurlijk Saint Jean. De wegen daar zij vaak erg druk en ik ben dan ook altijd blij dat ik de bossen en de heuvels weer in kan. Historisch gezien zijn ze natuurlijk wel interessant, maar daar trek ik la