Sint Clemens 2 Sint Jacobus

Een gezonde spanning is belangrijk. Zo kun je het wel zeggen. Ik vind het zeker spannend wat ik ga doen. Veel van huis en alleen. Dat is al jaren niet meer zo. Echter die spanning bedoel ik nu niet. Tijdens een trainingsrit naar Hasselt via een deel van de LF9 (Langeafstand Fietsroute) ging het moeizaam. Nu had ik wind tegen, maar windkracht 4 zou het niet zo zwaar moeten maken. Na thuiskomst de fiets aan een inspectie onderworpen en het bleek dat vooral de achterband niet meer de juiste spanning had. Had ik onderweg toch de band moeten oppompen. Ik heb, hoop ik, een goed fietspompje gekocht (klein en makkelijk te bevestigen aan het ventiel) en de banden blijven nu op spanning. Grappig was dat er juist deze week berichten waren dat een dure campagne van de overheid over autobanden op spanning houden niet had gewerkt. Het aantal banden met een te lage spanning, en dus meer weerstand en meer verbruik, was juist toegenomen. Had ik toch maar naar de regering geluisterd, want het geldt

Een trainingsweek zonder training. Het klinkt gek, maar het was zo. Toen het weer goed was, had ik privé afspraken en toen ik tijd had gingen een 2-tal stormen over Nederland. Eerst Dudley en later Eunice.  Op het moment dat ik dit schrijf schijnt de wind, die er nu is, opnieuw aan te wakkeren tot eens storm: Franklin. We zetten ons maar weer schrap. Qua lichaamsbeweging heb ik wel genoeg gedaan: trap op en trap af. Iemand verhuizen van de 3 de verdieping in een gebouw zonder liften. Ik kan zeggen dat het een behoorlijke aanslag op de benen is. Ze worden wel sterker op deze manier. Dan maar even geen zitvlees kweken, maar sterkere benen. Maar de verhuizing is gelukt en ik ben tevreden over het resultaat. Afgelopen week wel voor de deur van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob in Utrecht gestaan. Op de website ( www.santiago.nl ) staat het volgende: Het Nederlands Genootschap van Sint Jacob is een vereniging met circa 13.500 leden. Doel is om de belangstelling voor pelgrimst

 Al vanaf de lagere school is taal niet mijn ding. Schrijven van een opstel etc. was niet aan mij besteed. Toen vanaf de middelbare school Engels, Frans en Duits erbij kwamen werd het alleen maar erger. Cijfers waren over het algemeen 6 en lager. Rekenen, wiskunde en alle bètavakken waren meer mijn ding. Met een beetje geluk en compensatie punten is het gelukt om de middelbare school af te ronden. Het gekke is dat ik gedurende mijn leven veel honderden boeken heb verslonden. Zeker in de tijd dat ik in Utrecht werkte en met de trein op en neer ging, gingen er soms wel 4 tot 5 boeken in de week door. Op mijn nachtkastje liggen ook altijd wel een paar boeken, zodat ik ’s avonds voor het slapen gaan nog een paar bladzijden kan lezen voor ontspanning. Het gaat tegenwoordig soms digitaal, maar dat heeft nog steeds niet mijn voorkeur. Dan kan ik namelijk geen ezelsoren maken. Mijn vrouw verbaast zich erover dat ik tegenwoordig dit soort verslagen schrijf en dat woorden bijna vanzelf op pa

 Wanneer er bij iemand kanker geconstateerd wordt dan zal die persoon hoop hebben dat het allemaal goed komt. Zolang er leven is, is er hoop. Dat was voor mij de reden om afgelopen vrijdag tijdens Wereldkankerdag de Engelse term Hope op een post-it te schrijven en op mijn social media te plaatsen. H.O.P.E. staat als afkorting voor ‘Hold On. Pain Ends’ (Houd vol, pijn eindigt).   Het is hoop, geen garantie. We weten allemaal dat nog steeds mensen overlijden aan de gevolgen van kanker. Afgelopen week heb ik helaas weer meegemaakt dat er voor iemand geen hoop meer is. Behandelingen slaan niet aan en alleen de pijn kan nog bestreden worden. Ik wist dat de persoon ziek was en de kans op herstel klein, maar als je het uiteindelijke vonnis leest dan gaat er toch een rilling door je heen. Zeker omdat het redelijk dichtbij is en de persoon 6 jaar jonger dan jezelf is. Ik kan nu alleen maar hopen dat de tijd die hij nog heeft met zijn gezin en familie zo goed en liefdevol mogelijk is. Wereld