Veertiende en vijftiende week van de voorbereiding - pieken en dalen

 Twee weken in één blog. Een periode van pieken en dalen. Misschien door die dalen vorig weekend geen zin om achter de computer te kruipen om jullie bij te praten. Of was het wat anders? Wie het weet mag het zeggen.

Onderhoud van een fiets is essentieel. Doordat ik veel fiets wordt het nog essentiëler.  Ik wil namelijk lekker blijven rijden(soepel) en vooral ook veilig. Om die reden had ik een afspraak gemaakt met Ten Veen 2wielers voor een onderhoudsbeurt. Mijn gedachte was dat de zaak gesmeerd zou worden en dat de ketting en eventueel tandwielen vervangen moesten worden. Groot was dan ook de schrik toen ik te horen kreeg dat er scheurtjes in mijn velg van het achterwiel zaten. Na verwijdering van het wiel en het velglint bleek het probleem nog groter te zijn. Er zat een grote scheur in. Oorzaak van dit probleem zullen we nooit achter komen, maar ik ben blij dat het nu ontdekt is en niet onderweg naar Santiago. Nog fijner is het dat het niet tot ongelukken heeft geleid. Het geeft maar weer aan dat goed onderhoud en regelmatige inspectie van de fiets problemen kan voorkomen.

Dieptepunten vergeten en doorgaan met hoogtepunten. Ik heb voor het eerst een tocht van meer dan 100 kilometer gereden dit jaar en het is mij gelukt om de VAM-berg via alle toegestane wegen te beklimmen.

In de tijd dat ik veel op de racefiets reed ging ik begin maart wel eens op de fiets naar mijn beste vriend in Hengelo. Altijd een mooi begin van het fietsseizoen. 3 Jaar geleden zei ik dat ik dat weer wilde doen, maar dan op mijn ‘gewone’ fiets. De eerste 2 pogingen zijn helaas gesneuveld door de pandemie en vreselijk slecht weer. Dit jaar kon het gelukkig wel. Via de knooppuntenplanner van de ANWB een route uitgezet en vol goede moed op de fiets gestapt. In totaal heb ik 111 kilometer afgelegd voordat ik aan de thee met gebak kon beginnen.

Ik blijf de knooppunten toch leuk vinden. Het is niet de kortste en misschien ook niet altijd de mooiste route, maar je komt wel op plaatsen waar jezelf niet één, twee, drie aan denkt. Google-Maps of de Fietsknoop-app is wel handig, omdat de werkelijkheid onderweg soms wat anders is dan de geplande route. Deze keer ging het redelijk goed en ben ik niet fout gereden.

Onderweg kwam ik een Mariabeeldje tegen met daaronder de tekst ‘Via Francigena’ en afbeeldingen van de Camino, een pelgrim en sterren. Dit verbaasde mij. Zover ik wist komt het Jacobspad hier niet langs en kan de afbeelding van de Camino (de gele stralen) hier ook niet voorkomen. Na thuiskomst heb wat onderzoek op internet gedaan. ‘Via Francigena’ is een pelgrimsroute naar Rome. Wikipedia zegt hier het volgende over:

De ‘Via Francigena’ is een oude pelgrimsroute die loopt van Canterbury naar Rome, en onderweg Frankrijk, Zwitserland en Italië aandoet. Deze route is beschreven door een Engelse aartsbisschop Sigeric in het jaar 990. De uiteindelijke aankomst is aan het Vaticaan.

Hierdoor wordt het nog vreemder. Helaas was het B&B, waarbij het Mariabeeld stond, gesloten, zodat ik nog geen antwoord heb op mijn vraag waarom hier deze symbolen staan.

Letterlijk het tweede hoogtepunt was de beklimming van de VAM-berg. Vorig jaar heb ik de berg ook al een keer beklommen tijdens het fietsen van het Rondje Drenthe. Nu ben ik van huis uit vertrokken en via Uffelte, Dwingeloo, Spier naar de voormalige vuilnisberg gereden. Onderweg nog wel gecheckt of de berg wel open was voor recreanten. Ik zag namelijk heel veel auto’s van wielerploegen rijden. De bewuste dag was er wel een wielerwedstrijd, maar die was in een ander deel van Drenthe.

Qua hoogte kun je de VAM-berg niet vergelijken met de Mont Ventoux, maar aan de andere kant is het ook een ‘puist’ in een verder relatief vlak landschap. Vanuit vlak terrein moet je ineens klimmen en dat is best pittig. 3 Verschillende wegen leiden fietsers naar boven en via een 4-de weg kun je weer naar beneden. In totaal klim je 2,1 kilometer (lachen), maar het is een goede training als je stukken van 10% of meer moet trappen.

Bovenop heb je prachtig uitzicht over het Drentse Landschap. Over de fabriek van Attero moet je overheen kijken, want dat is een wat minder mooi gezicht.

De dag erna zat ik ‘s middags voor de televisie om naar de Ronde van Drenthe te kijken. In dit geval was het de wedstrijd voor dames. Die van de heren was de dag daarna, maar die heb ik moeten missen vanwege andere verplichtingen. Wanneer je de dames bezig ziet dan lijkt het beklimmen van de VAM-berg simpel. Maar ik weet wel beter.

Het is half maart en de temperaturen stijgen. Het is nog steeds zo dat ik in de lange broek rij, maar het moment dat die uit kan en de blote witte melkflessen zichtbaar worden nadert. Ik kan niet wachten.