Week 17 van de voorbereiding -- waarom

In een eerdere blog heb ik al eens geschreven dat het fietsen van een Camino een droom is die ik wil verwezenlijken. Het sterven van mijn ouders aan de gevolgen van kanker hebben mij doen besluiten om een actie bij KWF als doel te koppelen aan mijn pelgrimstocht.

De afgelopen week en ook daarvoor al heb ik gesprekken gehad met familieleden en vrienden. Voor mij kwam daar één vraag boven drijven. Hoeveel mensen van je eigen leeftijd ken je die helemaal niks mankeren? We moesten allemaal goed nadenken en constateerden dat er toch wel heel veel leeftijdsgenoten zijn die iets hebben. Gelukkig zijn er nog wel mensen die niets hebben, maar van allerlei aandoeningen kwamen voorbij en in het ergste geval zijn al niet meer op deze aardbol.

Daardoor kwam mij een strip uit de Donald Duck van jaren geleden in herinnering. Minnie was vergeten een wagen te versieren voor een optocht. Als oplossing reden ze met een half afgemaakte wagen mee en ter plekke werd er gebouwd aan de wagen. Het thema van de wagen was: ‘Stel niet uit tot morgen wat gij heden doen kunt’.  Dit gezegde heb ik dan ook in gedachten om nu te gaan. Misschien kan het later niet meer.

Qua training heb ik mij de afgelopen week prima vermaakt. Schitterend weer, met blauwe luchten, voor deze maand en mijn benen beginnen al bij te kleuren. De grens van mijn fietsbroek en de blote benen wordt steeds duidelijker. Daar moet ik voor de zomer nog wel iets mee, want als ik een zwembroek aan ga trekken wordt dat een gek gezicht. Ik heb al oplossingen gezien. Mogelijk sta ik niet voor gek.

Alle trainingsrondjes waren lokaal. Maar ik ben toch blij met mijn woonomgeving. Langzaam zie je de natuur ontluiken. Vogels die met nestmateriaal slepen en trekvogels die weer terugkomen. Ik geniet onderweg. Ik krijg dan ook steeds meer zin in meerdaagse trainingstochten en ook meer zin om op weg te gaan naar Santiago.

Qua conditie gaat het ook de goede kant op. Afgelopen weekend mijn vrouw eruit gereden op de helling van een brug. Zij rijdt elektrisch en bij mij zijn de benen de motor. Ik ben op de goede weg qua voorbereiding.

Om meer inspiratie te krijgen en ook informatie had ik het boek ‘Om mij zelf levend te voelen hield ik van je’ aangeschaft. Die ligt nu op mijn nachtkastje. Moet helaas nog even wachten want het boek van Geert Mak ‘Grote verwachtingen. In Europa 1999-2019’ moet eerst uit. Er komt er nog één bij over de weg naar Santiago. Mickey van Hout schreef een boek de afgelegde tocht. Onder de titel ‘Naar Santiago!? Is het geschreven. De ondertitel vind ik eigenlijk mooier: ‘Je kunt alles bereiken wat je wilt’. Helaas moet deze ook de wachtrij in. Maar voordat ik vertrek is het boek zeker gelezen.