Week 19 en 20 van de voorbereiding - alles komt goed

‘Alles komt goed’ was het thema van de uitvoering van de Passion 2022. Het is een tijd waarin de twijfel of alles wel goed komt bij veel mensen toeslaat. Ook bij mij. We hebben 2 jaar geleefd in een onnatuurlijk situatie van beperkingen, lockdowns en minder sociale contacten. Als het al niet erg genoeg is komt er ook nog een oorlog in Oekraïne bij. Door al dat ‘geweld’ verdwijnt de aandacht voor andere, tot nu toe, ongeneselijke ziektes naar de achtergrond vind ik. Ik ga echter gewoon door met de voorbereiding van mijn actie StClemens2StJacobus. Met hetgeen ik doe, hoop ik en geloof ik dat ik en alle gevers van donaties helpen tot het oplossen van deze vreselijke ziekte.

Twee weken sinds de vorige blog zijn alweer voorbij. De eerste week was qua weer dusdanig dat ik bijna niet op de fiets heb gezeten. Het weer was te slecht of ik had andere verplichtingen. Om straks bij de meerdaagse trainingen en bij de echte zichtbaar te zijn heb ik wel de stok van de fietsvlag op mijn fietskar voorzien van mijn eigen vlag. Door het plaatsen van een topoog, die normaal boven op een hengel zit, is het mogelijk om mijn vlag eraan te hangen. Als ik echt op pad ben komt de vlag het Nederlands Genootschap van Sint Jacob er ook nog onder, zodat ik herkenbaar ben als pelgrim. Daarnaast valt het ook nog op in het verkeer en dat is weer goed voor de veiligheid.

Afgelopen week heb ik weer de bergen op de Sallandse Heuvelrug opgezocht. Qua gevoel ging het stuk beter dan de vorige keer. Het uitzicht verandert met de seizoenen. Het licht groene blad van de berkenboom en de naalden van de lariks lachten mij toe.  Daarnaast stonden de krentenbomen nu vol in bloei en dat is gewoon genieten. Nu het mooi weer is, is het ook drukker op de wegen bij de Sallandse Heuvelrug. Dat betekent meer opletten dat er geen ongelukken gebeuren.

De Holterberg is naast de natuur ook bekend vanwege de Canadese Erebegraafplaats. Midden in de bossen liggen vele Canadese soldaten begraven die gesneuveld zijn tijdens de bevrijding van Nederland in de Tweede Wereldoorlog. Als het kan dan bezoek ik vaak dit soort plaatsen, zodat ik weer word herinnerd aan het feit dat we dankbaar mogen zijn dat we in vrijheid mogen leven. Afgelopen bezocht ik avond in het kader van het Schrijversfestival. De spreker/gast was Geert Mak. Hij heeft veel boeken geschreven over de geschiedenis van Europa. Tijdens het interview gaf hij aan dat het belangrijk is om ook onze kinderen te blijven vertellen dat leven in vrijheid niet vanzelfsprekend is. Hij is van mening dat we op de grens staan van een periode met minder vrijheid. Er is nog kans dat het goed afloopt, maar echt gerust was hij er niet over.

Tijdens mij bezoek aan de begraafplaats sprak ik met mensen die jaren in Canada hadden gewoond. Daar worden nog steeds de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog herdacht tijdens Poppy Day. Als kind werd de man vaak door zijn vader vaak meegenomen naar vergelijkbare begraafplaatsen om duidelijk te maken dat leven in vrijheid niet vanzelfsprekend is.

Als ik vooruitdenk dan weet ik dat ik straks de nodige begraafplaatsen in België in Frankrijk zal tegenkomen waar slachtoffers uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog begraven liggen. Het is ook de bedoeling om via Ieper, een kleine afwijking van de route, te rijden zodat ik het blazen van de Last Post kan meemaken. Dat gebeurt daar al jaren en staat ook al jaren op mijn lijst van dingen die ik graag wil zien of meemaken.