Kijken: voor,- en achteruit

 Het is bijna de kortste dag van het jaar. Nachten zijn lang en de dagen kort. Op dit moment zijn de dagen zelfs zeer grijs en daardoor gevoelsmatig nog korter. Een mooi moment om even terug te kijken en vooral vooruit.

Het is ongeveer een jaar geleden dat ik officieel aankondigde wat ik in 2022 en 2023 ging doen. De helft van de tijd zit erop en de voorbereidingen zijn zo goed als klaar. Het was een mooi jaar en ik had het nodig om straks met een goed gevoel aan de echte tocht naar Santiago de Compostella te beginnen. Nog 4 maanden en dan start MIJN Camino.

Naast de huis, - tuin, - en keukenritjes heb ik dit jaar een 4-tal  meerdaagse tochten gereden. Het eerste deel van de NAP-route, Vechtdalroute, het eerste deel St Jakobsfietsroute en een deel van de Moezelradweg. De eerste drie heb ik alleen gefietst met het materiaal en bepakking die ik wil gaan gebruiken op weg naar Santiago. Langs de Moezel was de luxe variant met een camper. Dan zie je dat een camper en een fiets niet zoveel verschillen. Ze kunnen namelijk beide stuk gaan. Het probleem met de camper is inmiddels verholpen en we hebben later nog mooie dagen in Twente gefietst. Mijn fiets heeft ook wel problemen gekend en ik ben blij dat die afgelopen jaar zijn gevonden en opgelost. Ik heb een tweedehands fiets van Koga Miyata. Een frame met 26-inch wielen. Dat is niet de standaard meer tegenwoordig, maar voor mijn lichaam zit het geweldig. Het frame is zeer goed, maar de draaiende onderdelen, inclusief wielen, moesten wel worden vervangen. Simpelweg doordat het slijt of aan het eind van zijn leven is. Dat is gelukkig allemaal op tijd ontdekt en opgelost. Nog één grote onderhoudsbeurt door mijn fietsenmaker Ten Veen 2Wielers en dan kan ik op weg.

Tijdens de tochten veel mensen gesproken. Bekende en onbekende mensen. Heerlijk om te kunnen vertellen waar je mee bezig bent. Natuurlijk hoor je ook verhalen van mensen die mensen kennen die kanker hebben of die overleden zijn aan kanker. Als je begint aan zoiets dan weet je dat dat kan gebeuren. Dat is ook de reden waarom ik geld inzamel voor het KWF. Ik hoop dat er ooit iets wordt gevonden dat kanker de kop indrukt. In de tv-serie Star Trek werd iemand behandelt met een medicijn en een paar dagen later was de kanker weg. Dit is helaas nog science fiction. In de boeken van Jules Verne vlogen ze naar de maan: science fiction. In de jaren 70 deden we het gewoon. Er is dus hoop.

Eén van de eerste vragen of opmerking die ik krijg wanneer ik in gesprek ga met mensen is: ‘Ga je op een elektrische fiets’. In eerdere blogs heb ik het volgens mij ook al eens genoemd dat het enige elektrische wat er tijdens het fietsen wordt gebruikt de signalen van mijn hersenen naar de aansturing van mijn benen zijn. Ik ben geen voorstander van een elektrische fiets. Onderzoeken hebben uitgewezen dat de kracht en uithoudingsvermogen vermindert wanneer je op een elektrische fiets gaat rijden. Er zijn uitzonderingen op die regel. Als je niet meer op een fiets zonder ondersteuning kunt fietsen, omdat het lichaam dat niet toestaat, dan kan een elektrische fiets handig zijn. Dan kom je juist wel weer in beweging. Wanneer het verschil in fietspartners erg groot is dan kan voor de ‘langzame’ fietser een elektrische fiets een oplossing zijn. Beide situaties heb ik leren kennen tijdens de voorbereiding en voor hen ben ik alleen meer blij dat er fietsen zijn met ondersteuning. Daardoor hebben zij Santiago kunnen bereiken.

Toen ik begon met mijn voorbereiding leek de startdatum nog zover weg. Nog een paar dagen en dan is het 2023. Het jaar dat ik echt mijn neus achter na ga richting Santiago. De figuurlijke spanning en de zin om te vertrekken nemen toe. Ondanks alle voorbereidingen blijft het een sprong in het duister. Voor elke pelgrim, vroeger en nu, is de tocht naar Santiago een sprong in het duister. Je weet niet wat je tegenkomt onderweg. Ik ga het zien en ondervinden nadat ik mijn eerste ‘stappen’ richting Santiago heb gemaakt.

Voordat het zover is, ga ik nog rustig de kerstdagen en de jaarwisseling vieren met het gezin en vrienden. Daarna denk ik wel weer eens aan mijn Camino en het ‘mogelijke’ overgewicht wat tijdens de feestdagen is ontstaan.

Iedereen prettige feestdagen een goed uiteinde en vooral een goed begin.