Wat is er zoal gebeurd

Bijna begint februari. De eerste maand van 2023 is bijna voorbij. Een maand waar ik het fysiek rustig aan heb gedaan. Trainen is net zo belangrijk als rust nemen. Het lichaam kan niet continue presteren. Rust is nodig voor herstel.

Ik heb de spieren niet laten verstijven, maar veel minder gefietst en iets meer gewandeld dan ik het afgelopen jaar gedaan heb. De komende 2,5 maand ga ik langzaam de trainingskilometers weer opvoeren en hopelijk ook nog een paar keer naar de Sallandse Heuvelrug voor heuveltraining. Het komt nu echt dichtbij. Het is minder dan 100 dagen voordat ik echt vertrek.

Rondom mijn ‘project’ is het niet stil geweest. Veel verteld aan wie het maar horen wil wat ik ga doen en waarom. Langzaam komt er meer sponsorgeld binnen. Dat is hartstikke mooi. Even voor de duidelijkheid alle sponsorbedragen gaan naar het KWF en ik betaal mijn eigen reis. Ik had alleen mijn droom kunnen laten uitkomen. Ik vind het veel mooier dat mijn droom en een droom (genezing) van iemand die kanker heeft samen kunnen gaan. De afgelopen maanden heb ik helaas weer moeten horen dat in mijn kenniskring bij mensen kanker is vastgesteld. Voor de ene ziet het er wat positiever uit dan voor de andere, maar het geeft mij wel het gevoel dat ik voor iets goeds bezig ben.

De verkoop van de gelukspoppetjes loopt ook lekker. Inmiddels is bijna 30% van de poppetjes verkocht en er wordt gemiddeld meer dan de door mij gevraagde 5 euro gegeven. Dank, grote dank!

Ook de route naar Santiago staat nog steeds niet 100% vast en zal waarschijnlijk ook niet in beton gegoten zijn wanneer ik vertrek. Op een bijeenkomst van het Genootschap van Sint Jacob werden foto’s getoond van de route om Pamplona heen. Dat zag er toch wel erg mooi uit. Voorlopig laat ik Pamplona maar even rechts liggen denk ik.

Afgelopen week kwam ik weer een bordje tegen dat een fietspad was afgesloten in verband met iets. Er was wel een alternatief, maar de gedachte route langs het water kon ik op mijn buik schrijven. Die hinderlijke ‘route barree’ zal ik zeker in het buitenland ook tegen komen en dan moet de creativiteit worden aangeroepen. Hopelijk valt het mee en zijn er weinig werkzaamheden, maar ik vrees met grote vreze dat ik  één of meerdere omleidingen moet volgen.

Wie thuis is in de lijst van heiligen van de Rooms Katholieke kerk weet dat St Clemens en St Jacobus daarop staan. Clemens was één van de eerste pausen in Rome en is volgens overlevering door de Romeinen verdronken in de Zwarte Zee. Hij is samen met een anker in zee gegooid, zodat zijn botten niet zouden aanspoelen. Hij wordt dan ook vaak afgebeeld met een anker. Dat anker staat ook in het wapen van mijn woongemeente Steenwijkerland.

Sint Jacobus is natuurlijk de apostel Jacobus de Meerdere die in Santiago is begraven. Hij is één van de twaalf discipelen die door Jezus is geroepen om hem te volgen. Hij wordt vaak afgebeeld met de Jacobsschelp. De schelp is het symbool van de pelgrimsroutes naar Santiago.

Nu komt het leuke deel. Clemens Sweerman was iemand die onder andere een aantal fietsroutes naar Santiago heeft beschreven. De St. Jacobsfietsroute en Lands Oude Wegen zijn er 2 van. Bij een borrel van het Genootschap van Sint Jacob dacht iemand dat ik mijn tocht, StClemens2StJacobus, had vernoemd naar deze Clemens Sweerman. Ik moest hem teleurstellen, die van mij is de beschermheilige van de stad Steenwijk en de naamgever van de Grote of Clemenskerk in de genoemde plaats. Wat Clemens heeft gedaan voor het pelgrimeren is heel belangrijk, maar om daarmee heilig te verklaren is mij net een stap te ver. Daarnaast mag ik niemand heilig verklaren, hooguit op een voetstuk plaatsen.