Halfweg

Ja ik denk dat ik ongeveer halverwege de heenreis ben. In iedergeval zit ik er dicht bij. Vandaag beloofd het een schitterende dag te worden en zit ik op een camping die zo goed als verlaten is. Heerlijk rustig. Dat is wat ik wil. Niet de drukte van herbergen en hotels. Tijdens mijn arbeidsleven heb ik al te veel binnen gezeten en dat is nu net wat ik niet wilde. Eropuit naar de bossen, maar dat mocht niet zo zijn.

Inmiddels hangt de was en zijn de remblokjes van de fiets vervangen. Wel even opletten nu, want ze remmen sneller. Vanmiddag wil ik nog even naar Martel fietsen voor boodschappen en om een stempel te halen. De huidige camping bleek wel een stempel te hebben, maar geen inkt. Tja, dan kom je niet ver.

Om wat kilometers te maken heb ik een week gefietst. Een week met kou, regen, onweer, hellingen, afdalingen en zonneschijn. Gisteren sprak ik nog met een mevrouw uit Groningen. Zij zei: ' Wat doen we ons zelf aan', toen we na een verkeerde afslag eindelijk weer boven op de heuvel stonden. Voor mij weet ik het wel. Een droom wordt werkelijkheid. Ik mag en kan dit doen. Velen kunnen dit niet meer doen. Daar zijn diverse redenen voor, maar kanker (mijn inzamelingsdoel ) is er een van.

De 2 nachten dat het erg koud was heb ik met exta kleding in de slaapzak gelegen. Dan loop je ook ineens tegen het feit aan dat bij kou je lichaam zich gaat beschermen en meer vocht afscheid. Niet door zweten, maar via de blaas. Er zijn op Facebook allerlei discussie over dames die staand ergens moet kunnen plassen.Handig of niet, maar voor heren zijn er ook hulpmiddelen. Wat  ben ik blij met mijn urine ballon ( zo noem ik hem maar even). Niet de tent bij nacht en ontij verlaten. Dat scheelt een hoop wakker liggen.

Van te voren had ik al gezegd dat als het veel regent dan zou ik een hotelletje nemen. Of iets dergelijks. Toen ik na 15 kilometer fietsen door de regen op de camping aan kwam en ik veldjes zag die nat, schuin en hoog gras hadden, kreeg ik steeds minder zin in camperen. Gelukkig kon ik een luxe trekkershut huren. Die nacht heerlijk droog geslapen. De volgende dag liep ik weer risico voor regen en onweer. De beheerder was zo vriendelijk om mij een caravan, rommelig en muffig, aan de bieden. De regen viel gelukkig mee, maar ik heb droog geslapen. Dag 3 dacht ik het droog te houden, maar helaas. De regen viel met bakken uit de hemel. Ik had de buitentent staan en alles er snel ingezet. In het toiletgebouw staan schuilen totdat het over was. Mijn spullen waren droog, maar ik stond wel deels in het water. Niet goed opgelet dat ik wat lager stond. Een leermoment voor de volgende keer. 

Ik geniet van het landschap. De bloemen, de bomen, de huizen en de kerken. Het lukt mij niet om het echt goed te beschrijven. Met foto's op mijn Instagram/Facebook account en Polarsteps probeer ik veel goed te maken, maar dat lukt ook maar deels. Dieptes enzo blijven moeilijk om weer gegeven. In de afgelopen dagen veel door bossen gereden met bloeiende acacia's. De imkers weten dat, want er staan heel veel bijenkasten. Als je dan even stilstaat voor kaartlezen of drinken dan hoor je het gegons van de bijen. Prachtig gewoon. 
Nu sta ik in een buurt waar boomgaarden voor walnoten staan. Geen appels of druiven, maar walnoten. Mooi om te zien. 
Wat ik ook regelmatig zie, zijn roofvogels. Ze zweven gracieus boven de velden. Akkers vol met bloemen. Soms ook helaas monocultuur, maar volgens mij meer bloemen in de velden dan in Nederland. Veel planten en dieren ken ik, maar ook veel onbekend voor mij. Wat is er toch mooi spul op aarde.

Morgen verder naar Rocamadour. Een stadje/dorpje aan de Dordogne. Jaren geleden al eens geweest en ik ben benieuwd of de herinneringen kloppen. Ik zal niet lang blijven, want Santiago wacht. Binnen 4 weken ben ik ongeveer halverwegen gekomen, maar er komen nog 'interessante' dagen aan. Ik hoop eind volgende week in de buurt van Saint Jean te zijn, zodat ik dan de grootste uitdaging, de Pyreneeën, kan starten. Ik moet eerlijk zijn, daar zie ik wel tegen op. 

Buen camino

Reacties

  1. Respect Marcel. Je bent al een heel eind op weg. Prachtig dat je voor dit nobele doel soms flinke ontberingen moet ondergaan. Mij persoonlijk wacht deze zomer een beenmergtransplantatie dus alle bijdragen aan kankeronderzoek zijn meer dan welkom. Succes met je fietsreis met hopelijk nog veel mooie ervaringen. Hartelijke groet Albert Roemeling.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Slot woord

Ik vind dat het goed is

Na 3 maanden