Regendag

Je weet het dat hij komt: REGENDAG. Op het moment dat ik dit schrijf is het zover. Vanaf het moment van opstaan tot nu (15:30) regent het. Aangezien ik op een camping zit met mooi afdak en het niet te koud is, is het een mooie gelegenheid om jullie even bij te praten.

Na mijn vorige blog te hebben gepubliceerd ben ik boodschappen wezen doen in Vielsalm. Een leuk plaatsje en het heeft iets met heksen. Niet echt gezocht waarom, dat zoek ik later wel eens op. Die dag was het al wat gek weer. Spatters, droog en regen. Gelukkig heb ik die toen allemaal ontlopen. Net voordat 's avonds mijn ogen wilde sluiten gluurde een boerderijkat onder het tentdoek door. Met een keer Ksssst was hij vertrokken. Ik was er al bang voor dat zou gebeuren. Daarom liet ik ook geen eten in de voortent liggen. 

De volgende dag door naar Bastogne. Onderweg kwam ik al veel monumenten tegen die over de Tweede Wereldoorlog gingen en dan voornamelijk het Ardennen Offensief. Aan het eind van het dal van de Ourthe had ik een ontmoeting met een triathlon groep uit Zwolle. Helaas was een van hen net komen te vallen in de afdaling. Het leek niet ernstig gelukkig, maar het fietsen was over voor hem. Een van de wielen was verzet. Jammer, want je verheugt je net op een paar dagen fietsen. Het was wel een waarschuwing voor mij: opletten blijven.

Het monument voor de E-compagny was eenvoudig, maar het maakte veel indruk op mij. ' The Eagle will always scream for our fallen brothers'. Juist nu wij het einde van de Tweede Wereldoorlog herdenken is deze tekst zo belangrijk. Hopelijk komt er nog een moment dat er geen nieuwe gesneuvelde broeders komen. Ik blijf duimen hiervoor. 

De camping in Bastogne leek mooi.Echter, inchecken via computer en dus geen persoonlijk contact. Na installatie van tent enzo kom je er achter dat je voor de douche muntjes moet kopen. Doordat ik achterop de camping stond had ik geen zin meer om weer helemaal naar voren te gaan. Dan maar koud wassen. 

Ik heb nog even Bastogne bekeken. Dat wil zeggen de markt en de winkelstraat. Persoonlijk had ik meer van verwacht. Veel restaurants met thema WOII. Tijd voor het museum heb ik niet genomen. 's Avonds werd ik nog verrast door de luchtballon van een leuke Belgische kabouter: d'Achouffe. Zelf wel eens gedronken. Smaakt wel goed als ik mij goed herinner. 

En dan door richting de Franse grens. Vanwege campings was die net 10 kilometer te ver. Onderweg reed ik verkeerd. Dat zal zeker niet de laatste keer zijn. In dit geval was het geen ramp, omdat ik hierdoor de 'Route Barree' miste. Ik kwam precies achter de versperring weer op de route. De door mij uitgezochte camping lag 5 kilometer vanaf de route. Google Maps stuurde mij via gravel/bospaadjes erheen. Prachtig stukje natuur gezien daardoor. De camping was sterk aan het veranderen richting allemaal huisjes/lodges. Misschien daardoor lag de douche precies aan de andere kant van de camping ten opzicht van waar ik stond. Ik heb veel douche installaties gezien op campings, maar met deze kon ik niet overweg. Omdat ik al in mijn nakie stond had ik geen zin meer om mij aan te kleden en te vragen hoe dat ding werkte. Dan maar weer koud wassen en hopen dat er niemand de wasruimte in zou komen. 

De camping in Florenville lag aan een rivier en dus laag. De volgende morgen moest ik meteen klimmen om weer op de route te komen. Maar daarna kreeg ik meteen 13% daling aan mijn broek. Aan het eind lag de Abdij d'Orval. Ziet er van buiten erg mooi uit. Op het museum na was ongeveer alles dicht. Dat betekende dus ook geen biertje. Nu had ik mij voorgenomen om tijdens het fietsen geen alcohol te nuttigen. Dan blijven de beentjes in iedergeval onder spanning.

Dan de grens over. Het mooie is dat het douane kantoor er nog gewoon staat. Leuk klein kantoortje. Gewoonweg schattig. Dan rij je langs een grote kerk. De Basiliek Notre-Dame in d'Avioth. Een klein plaatsje maar een schitterende kerk. Van buiten dan. Was natuurlijk weer gesloten. Maandag en iets met viering van de Tweede Wereldoorlog zorgen ervoor dat veel dicht is. Hier wel een leuk gesprek gehad met een Vlaamse echtpaar. Van hen kreeg ik een duim voor wat ik aan het doen was.

Dan het laatste rukje naar de Maas of Meuse zoals ze hier zeggen. In Dun-sur-Meuse zag ik het riviertje weer terug. Nu klein vergeleken met het punt waar ik hem heb verlaten. Maar voordat ik er was, werd ik aangenaam verrast door het zien van een wilde of eigen verwilderde wasbeer. Alleen maar in dierentuinen gezien.  

Op de camping stonden Angelien en Klaas de tenten op te zetten. Twee mensen die elkaar jaren geleden hebben ontmoet tijdens een Camino. Vrienden zijn geworden en nog 1 keer de Camino willen doen voordat het niet meer gaat. Hartstikke goed idee. Was daardoor een gezellige avond. 

Dan ben ik nu terug met waar ik mee begon. Een REGENDAG.

Als ik terug kijk op België dan moet ik een paar dingen constateren:

- verkeken op de heuveltjes. Pittiger dan ik dacht. Maar ik heb ze wel gehaald.

- de wegen zijn niet best. Dat wist ik al, maar is bevestigd.

- over campings zal ik het maar niet hebben. Van de 4 krijgt er maar 1 een goede recensie van mij

- het landschap is geweldig mooi. De bossen en de rivieren zijn gewoonweg geweldig om te zien.

- het bier drink ik later wel 😆

Morgen nog zo'n dag schijnt het en dan wordt het beter hoorde ik net.