Voor de poort

Ja, zo zie ik het. Ik sta voor de poort van Spanje. Na 1750 kilometer sta ik Saint Jean Pied de Port. Links van mij ligt de Roelandspas. 8 Kilometer fetsen en ik ben in Spanje. Ik zie de Pyreneeën al een paar dagen aan de horizon liggen. Ik ben nog steeds niet overtuigd dat het goed  zal gaan. De aanloop naar hier in Saint Jean Pied de Port zijn goed gegaan, maar twijfel, twijfel, twijfel.

Ik heb 2 varianten in het hoofd. Na pakweg 35  kilometer is een camping plaats. Die is voor als het niet erg goed gaat. Loopt alles soepel dan probeer ik in één keer door te gaan naar Pamplona. De tijd zal het leren.

De afgelopen etappes waren over het algemeen erg mooi. Veel natuur en vergezichten. Ik geniet ervan. Je ontkomt er niet aan om soms langs of door een grote stad te moeten. Cahors, Pau en natuurlijk Saint Jean. De wegen daar zij vaak erg druk en ik ben dan ook altijd blij dat ik de bossen en de heuvels weer in kan. Historisch gezien zijn ze natuurlijk wel interessant, maar daar trek ik later wel eens meer tijd vooruit. Zo druk het rond de steden is, zo rustig is het met pelgrims tot nu toe. Dat valt mij echt op. Ik had veel meer fietsers en lopers verwacht. Misschien is het aan de andere kant van de bergen drukker. We zullen zien, want mijn huidige beeld komt niet overeen met de hoeveelheid mensen die nu al in Santiago aankomen. Daarnaast vraag ik mij af wat de Fransen doen. Tweede pinksterdag was zo rustig op de weg. Ze zijn bijna allemaal vrij, maar zitten blijkbaar allemaal binnen.

Mijn fiets en fietskar houden zich goed. Na het probleem met de achteras heb ik alleen een lekke band gehad. De fietskar deed wat raar. Klopt platte band. Snel vervangen en vandaag de oude geplakt, zodat ik reserve heb. Ik was niet verbaasd overigens, want het had behoorlijk geregend en er lag allerlei troep op de weg. Verder alleen de voorvork weer vastgezet. Door allerlei trillingen was die wat los gekomen. Voor de voorvork een tang geleend van bekenden. Toen ik in Saint Jean aankwam was het eerste wat ik zag Nederlandse campers. De man die er bij stond kende ik. Hij en nu zijn zoon schilderen ons huis. Ze wisten dat ik onderweg was en dachten dat ik misschien in de buurt zou zijn. Niet gedacht dat we exact dezelfde camping zouden uitkiezen. Was heel gezellig om samen iets te drinken en voor mij om even op een lekker stoel te zitten. Uitgefietste boekjes en een kapotte campingstoel nemen ze voor mij mee naar huis. Scheelt weer.

Fysiek draait alles goed. Rugklachten lijken voorbij nu de temperatuur hoger is en ik beter en ontspannen kan slapen. Natuurlijk ben ik moe en hijg ik als ik boven op de Col ben, maar dat is logisch. Ik voel mij ook snel weer hersteld. Dat zou er allemaal op moeten duiden dat de algehele conditie is verbeterd. Hopelijk voldoende voor morgen.

Twee dingen van de afgelopen 7dagen  die ik wat beter onthoudt. Het stukje Paradijs en het krijgsgevangenkamp. 

Als je al de nodige kilometers hebt gereden en dan in een langzame afdaling zie en hoor je ineens kabbelend water, zonlicht die blaadjes mooi verlicht en daarop allerlei libelles. Dit is een zo'n idyllisch plekje dat er gewoonweg wel lang zou willen blijven. Het geeft mij veel rust. Als ik dit in mijn tuin zou kunnen namaken dan zou heel erg blij zijn. Wie weet lukt mij dat nog wel eens. 

Tja dan het kamp. Ik was er bijna aan voorbij gereden. In een zijweg staan diverse stenen zuilen. Het was vlakbij een industrieterrein. Ik dacht dat het met een steenhouder te maken had. Toch omgedraaid en de zuilen bekeken. Erop stond oa Camp de Gurs, 1939 en diverse getallen. Het bleek, na Googlen, een krijgsgevangenkamp/interneringskamp geweest te zijn. Oa met gevluchte mensen uit de Spaanse burgeroorlog. Ik werd er stil van. De enorme aantallen mensen die daar hebben gezeten. Als je dan ziet wat er nu in de wereld gebeurd dan vraag je je af of we iets hebben geleerd in de afgelopen 80 jaar. 

Nu wordt het tijd om Saint Jean eens te bekijken. Niet groot maar het is zo bekend onder Camino gangers dat ik er toch wel even wil rondsnuffelen. 

Op Facebook heb ik al een paar keer aandacht geschonken aan de donaties voor mijn actie bij het KWF. Deze loopt mooi. De laatste dagen zijn er weer donaties bij gekomen en ik nader de 50 procent van mijn doel. Dank aan alle donateurs tot nu toe. Ik kan en mag dit doen. Laten we andere mensen helpen, zodat zij dat in de toekomst ook kunnen en blijven doen.

De volgende blog is ergens uit Spanje.

Buen Camino